'Je moet niet anders gaan kijken, je moet het anders gaan doen!'

1. Wie ben je en wat is je (professionele) rol?

‘Als directeur bestuurder bij Ingrado (https://www.ingrado.nl/) stuur ik de organisatie aan en leg verantwoording af aan de Raad van Toezicht en tevens aan de leden die mij hebben gevraagd de vereniging te vertegenwoordigen. Ingrado is een landelijke vereniging met als leden de afdelingen leerplicht van de gemeenten en de RMC-regio’s. Ingrado wil vraagstukken van leerplicht en voortijdig schoolverlaten in uitvoerende en beleidsmatige zin, lokaal en landelijk in samenhang tot hun recht laten komen. We maken ons zorgen over de jongeren die niet naar school gaan door uiteenlopende oorzaken. Sommigen zijn hun grenzen aan het verkennen en aan het spijbelen, maar anderen zijn bijvoorbeeld zo actief bezig als mantelzorger voor een ouder dat ze niet of nauwelijks naar school kunnen. Wij geloven dat iedere jongere behoefte heeft aan adequaat onderwijs en ontwikkeling. We kijken naar de echte leefwereld van deze jongeren en laten niemand vallen.’

2. Waar staat Met Andere Ogen voor in jouw ogen?

‘Met Andere Ogen probeert te bereiken wat eigenlijk vanzelfsprekend zou moeten zijn, maar niet gelukt was na de decentralisatie van de jeugd en de invoering van passend onderwijs. Samenwerken met als enige doel: zorgen dat zoveel mogelijk kinderen en jongeren zich kunnen kwalificeren en ontwikkelen in één van de rijkste landen van de wereld. Ik vind het bijzonder dat we daar Met Andere Ogen voor nodig hebben, dit zou toch vanzelfsprekend moeten zijn?! De decentralisatie waar we als gemeente zelf om gevraagd hebben, leek op een bezuiniging, maar heel veel mensen waren er ook van doordrongen dat veel te veel kinderen en jongeren naar speciaal onderwijs gingen. Vervolgens gaan we dit allemaal op ons eigen eilandje organiseren. Ik vind het goed dat een initiatief als Met Andere Ogen er is gekomen, maar ik hoop dat dit tijdelijk is. Wij werken met Ingrado niet voor niets in Rotterdam: je moet doorzetten en doen wat je hebt afgesproken. Je moet niet anders gaan kijken, je moet het anders gaan doen.’

3. Welk kind heb je voor ogen, hoe draag je bij aan het vergroten van zijn of haar ontwikkelkansen? 

‘Ik heb heel veel kinderen voor ogen. Het gaat om dat ene kind waarbij het niet vanzelfsprekend is dat hij naar school gaat. Ik denk aan een meisje dat mantelzorger is voor haar moeder. Bij de Wmo intake werd dat niet gesignaleerd, waardoor ze ondanks dat ze leerplichtig was niet naar school kon. Of het kind waarbij we door Corona pas ontdekken dat ze met vijf mensen in een hele kleine woning leven met slechts 1 laptop, waar niet alle kinderen les kunnen volgen. In deze periode wordt extra duidelijk dat sommige ouders en kinderen niet bereikt worden. Dan komen onze mensen in actie.

Het meisje dat fulltime voor haar moeder zorgde heeft altijd de boot gemist. Het duurde nog tot haar 18e voordat er genoeg steun kon komen voor haar moeder. Uiteindelijk is ze toen geholpen door mensen van de gemeente om zich alsnog te gaan kwalificeren. Er zijn ook jongeren met verslavingsproblemen die bijvoorbeeld op het MBO zitten. Je kunt niet van een docent verwachten dat ze zo’n jongen helpen met afkicken, maar wel kunnen ze zorgen voor de juiste hulp.

Een van de jongeren die me het meest is bijgebleven was een meisje van zestien dat opviel omdat ze in haar kluisje geen boeken stopte, maar een fleecedekentje. Ze bleek op te groeien bij twee verslaafde ouders die haar het huis uit hadden gezet omdat ze teveel commentaar had op hun drugsgebruik. Ze woonde in een papiercontainer. Zulke problemen zijn zo zwaar dat een school die niet kan oplossen, maar wel kunnen ze het signaleren en acuut doorgeven aan de gemeente die dat verder gaat oppakken. Dankzij de Leerplichtwet en de afspraken rond voortijdig schoolverlaten kunnen we dat ook. Het is AVG proof! Het kan toch niet waar zijn dat zo’n meisje geen dak boven haar hoofd heeft en zich niet kan ontwikkelen?!

4. Wat kun je zelf bijdragen aan Met Andere Ogen?

‘We zijn goed in aanjagen, waardoor meer regio’s samenwerkingen aangaan zoals in de inspiratieregio’s. Daarnaast kunnen we duidelijk zichtbaar maken waar de knelpunten zitten. We krijgen jaarlijks zo’n duizend vragen van onze leden en brengen mensen graag met elkaar in contact, bijvoorbeeld met inspiratieregio’s die praktijkvoorbeelden hebben die antwoord kunnen geven. Wij zijn het smeeroliemannetje tussen lokaal, regionaal en landelijk. We signaleren waar er zand in de machine zit, proberen te zorgen dat ze zelf weten hoe ze het zand eruit moeten halen en hoe ze moeten voorkomen dat het opnieuw verstopt raakt. We laten zien waar je de hulp kan vinden en de goede voorbeelden te vinden zijn. Wij doen niets wat een ander beter kan. Wij geven vooral signalen af waar dat in onze ogen nodig is.’

5. Vul aan: voor mij is Met Andere Ogen geslaagd als….

‘ze zichzelf overbodig hebben gemaakt. Als participanten moet je je afvragen hoe lang zijn we nodig. Onze organisatie bestaat nu 37 jaar, maar moeten we nog 50 worden? Stel geen deadline wanneer het klaar moet zijn, maar vraag je met enige regelmaat af: doen we er nog toe? Zijn we nog nodig? Het kan zijn dat je als samenwerkingsverband nodig bent omdat de aandeelhouders het wel begrijpen, maar de wereld om ons heen nog niet.

Met Andere Ogen is niet meer nodig als het een vanzelfsprekendheid wordt dat onderwijs, zorg en jeugd doen wat we moeten doen. Dat het niet meer kan gebeuren dat we pas in de Corona-tijd ontdekken dat een gezin zo weinig te besteden heeft dat er geen ruimte is voor een kind om ergens te leren. En dat het niet kan gebeuren dat je een grote conferentie nodig hebt om te ontdekken dat er een meisje van 21 is dat jarenlang mantelzorger is geweest zonder dat iemand daarvan op de hoogte was. Hoe bestaat het dat een meisje jarenlang in een verslaafd gezin opgroeit en dat niemand hiervan wist?! Zo lang dat nog gebeurt, is Met Ander Ogen nodig.’